veilig aangekomen in Raxaul

Lieve allemal,

weer even een berichtje van ons: we zijn gisteren veilig aangekomen in Raxaul! Onze laatste en derde dag in Delhi hebben we van Zareema heel veel informatie gehad over de cultuur, wat we aan gaan treffen in het ziekenhuis, hoe de Emmanual Hospital Association is ontstaan... het was echt heel erg interessant.
Tegelijkertijd ga je ook wel echt beseffen wat je allemaal aan kunt gaan treffen in het ziekenhuis, wat wel spannend is. We hebben brood gekocht en zijn naar het treinstation gereden wat nog een heel avontuur was.
cor en ik gingen met een taxi en san en de doctor met zareema mee. Wat een mannetje was die taxichaffeur; geweldig... geen woord engels maar een lief glimlachje en lekker assertief door het verkeer.
We reden nu door een heel ander deel van Delhi, veel meer armoede en ook door een islamitische wijk. Er waren ook heel veel mannen met houten karren die daar echt achterlijk veel op hadden liggen: drie banken bijvoorbeeld of een hele berg zakken(met inhoud natuurlijk:-D)
Uiteindelijk kwamen we bij de trein aan: stonden we daar met onze grote stapel koffers. Er kwamen gelijk dragers om ons te helpen, maar ze wilden het alleen voor 1000 roepies doen; wat echt een hele hoge prijs is. Na een hele discussie tussen de mannen onderling en ons: wij wilden het voor 200 roepies, maakten ze niet echt aanstalten om wat te gaan doen. Er kwam uiteindelijk vanuit het niets een man die begon te overleggen met de dragers en ze gingen akkoord met 300; geweldig!
De dragers renden er haast vandoor met onze koffer van 23!!! of meer kilo op hun hoofd trap op, trap af, maakte allemaal niet uit. Als je zag hoe mager ze waren snapte je niet waar ze in die kracht vandaan haalden!!!!!
Toen we naar de coupe liepen, kwamen we eerst langs de tweede klas coupe'": wat een verschrikkelijke stand en wat ontzettend veel mensen waren er daar. Tralies voor de ramen en ermen die daar uit staken; het zag er echt verschrikkelijk uit.
Maar gelukkig zagen onze zitplaatsen er heel wat beter uit! We konden alleen niet al onze koffers kwijt; dus san met met opgekrulde benen gelegen en an met een gitaar tussen haar benen, maar geslapen hebben we. De treinreis viel ons alles mee, de trein was ook nog eens op tijd, wat echt een wonder schijnt te zijn. Toen we uiteindelijk aankwamen in Raxaul moesten we uit de trein een meter naar beneden springen en de koffers eruit smijten;-) er stond iemand van het ziekenhuis op ons te wachten en na het springen uit de trein, de rails oversteken en het perron op te klimmmen, konden we de jeep in. We hebben een klein stukje gereden en vervolgens stonden we voor het spoor echt een half uur te wachten op alle treinen die luid toeterend aan kwamen rijden. iedereen ging ook gewoon onder de spoorbomen door en leek zich niets aan te trekken van al die treinen. de weg was gewoon zand met allemaal kuilen( en dan bedoel ik ook echt grote kuilen ) een jeep was echt niet overbodig.
er was wel armoede te zien overal, het was heel onwerkelijk, alsof je door een film reed..
Toen we bij het ziekenhuis kwamen, zijn we het guesthouse gaan bewonderen...WE HEBBEN EEN DOUCHE!!!!!! het ziet er netjes uit, het eten dat we voorgeschoteld kregen was lekker westers en gewoon goed... we komen nog dik terug!!!!
die matrasjes zijn alleen wel heel erg dun, die in het hotel was daarbij vergeleken erg dik!!!!!
er was één ander meisje in het guesthouse: een Duitse.. dus het is nog lekker rustig hier. Vanmorgen hebben we een gesprek gehad met de hoofdzuster Manjela, en we moeten maandag laten weten welke afdeling we heen willen.
Vanmiddag nog een rondleiding door het ziekenhuis en zondag lakker vrij: heerlijk.

liefs van ons allemaal!!!