alweer de tweede week

Hi guys,
hier weer een berichtje uit het verre India!!!! Onze tweede stageweek zit er inmiddels al weer op; de tijd gaat echt zo ontzettend snel!!!
Maandag ben ik een dagje op de pedriatic (kinder) ward meegelopen en cor op de medical ward.
De pedriatic ward was echt een complete chaos!!!!Je hoorde de hele dag het gehuil van alle baby's die er lagen en de verpleegkuindigen waren overal en nergens.De dag begon met het uitdelen van de medicijnen en ik kreeg gelijk twee statussen van patienten in mijn handen gedrukt en ik moest de medicijen maar delen. Geen idee wat die medicijnen dan waren en wat ik dan moest doen??! Dus ik heb gevraagd of ze wat uit wilden leggen, en ze vertelden me hoe ze bepaalde oplossingen van medicatie brekenen. Maar ik kon er geen touw aan vastknopen. De berekeningen die ze daarvoor doen zijn in mijn ogen compleet onlogisch.Het engels van de verpleegklundigen was ook niet al te goed, dus ja, erg ver kom je dan ook niet.
Al de familie van de kinderen kwam ook naar me toe met vragen en begonnen soms ook hele verhalen tegen me; zo ontzettend jammer dat ik er geen woord van kan verstaan!
Ze noemden me ook ' didi' wat oudere zus betekent en dat betekent weer dat ze je respect geven. Voelt wel goed moet ik zeggen;-) De andere verpleegkundigen waren heel kortaf tegen de familie en schreeuwden soms zelfs. Toen ik aan ze vroeg waarom, zeiden ze dat de familie zulke stomme vragen stelde en dat ze daardoor erg geirriteerd werden. Ongelofelijk! Deze dag overleed er ook een baby en de moeder daarvan heeft een hele tijd met de baby in haar armen staan weeklagen. Ik vond het zo naar om te zien!
En wat ze hier ook doen, echt heel apart, ze sorteren het afval helemaal. Waar we in Nederland gewoon de hele infusssystemen en spuiten wegmikken, halen ze hier apart de naald van de spuit waarmee je net heerlijk antibiotica hebt gespoten, zonder handschoenen, van de spuit af en die stop je dan in een apparaat waardoor het verbrand.vervolgens mik je dat apart weg en dan de spuit weer ergens anders. En als er bloed aanzit maakt ook niet uit, ze zijn hier toch resistent zeggen ze.!
Een van de kinderen die op de pedriatic lagen, was een jongen van drie. Hij was voor het ziekenhuis achtergelaten, waarschijnlijk omdat hij geestelijk gehadnicapt is. Hij ligt de hele dag in zijn bedje en af en toe halen ze hem er wel uit. Het is echt naar om te zien, dat jongetje verdient zoveel meer liefde en aandacht dan dit!
De twee dagen daarna heb ik op de nursery gewerkt, heerlijk. Het was gewoon weer even helemaal tot rust komen.
Hier het verlagje van cor van maandag:
Maandag ben ik begonnen op de Medical ward. Dit was erg interessant, hier ligt voor mij wel meer uitdaging dan op de Nursery room. Het was ook veel drukker! Toch was het weer enorm wennen aan alles wat ik om me heen zag, wat een armoede om in te werken. Moet soms echt knop om zetten en bedenken hoe ik alles op een primitieve manier kan doen. Zelfs een papierendoekje om iets schoon te maken, ondenkbaar. Als iemand moet overgeven o.i.d. doen ze dat met hun hand schoonmaken, of bijv. je neussnuiten, dat gebeurt allemaal met je hand. Tja je hebt toch niet voor niets 2 handen gekregen: S!? Ik snapte eerst zelfs niet het schema wanneer je welke medicatie geeft. Er zijn wel 5 verschillende manieren om uit te drukken welke tijd iets gegeven moet worden!! Pff zit echt met m’n handen in het haar. Na een uitleg van de hoofdzuster snapte ik het enigszins, half engels half Hindi. Ik heb uitgebreid met de artsenvisite meegelopen, heel veel van geleerd! Ik heb echt geluk dat die Duitse dokter hier op de afdeling staat, we hebben samen naar de longen geluisterd en besproken wat we hoorde, welke symptomen hij zag en waar hij aan dacht en waarom, leerzaam!! Ook best wat ziektes gezien die in Nederland niet meer voorkomen, zoals tyfus, komt nog regelmatig iemand mee binnen. Ook TBC komt regelmatig voor!
Deze week was aardige korte stageweek voor mij.. Maandagavond met 39 graden koorts op bed gelegen. Heb bijna 25 uur op mijn bed gelegen. Gelukkig viel het mee, die dag erna ben ik opzoek gegaan naar een arts in het ziekenhuis. Ik had erg last van pijnlijke handen en voeten gekregen! Opgezwollen, rood en tintelend/stekend gevoel erin. De arts dacht dat niks ernstig was, vermoed dat het komt door een virus infectie. Hehe, nu krijg ik elke keer die doktoren op me af en vragen hoe het met me gaat;)Ik weet wel dat ik me hier veilig voel;)!

Op woensdag zijn san en ik met onze gitaar en fluit voor het ziekenhuis gaan zitten en hebben daar gespeeld en gezongen voor de familieleden die daar waren. Het was echt heel erg gaaf! We hebben opwekkingliederen gezongen en de mensen kwamen echt om ons heen staan om naar ons te luisteren! Het smaakt naar meer!!!! :-D We moesten er alleen wel alle muggen en andere grote en soms enge insecten voor trotseren die op ons afkwamen omdat we onder een lamp zaten. Dus we hebben nu heel erg jeuk;-}
De laatste dag hebben cor en ik samen meegekeken op de surgical ward. Maar we vonden het niet zo leuk. Het engels van de verpleegkundigen was niet zo erg goed, dus ze konden ons niet veel uitleggen. We konden ook niet zoveel doen en het was daardoor ook niet zo interessant. We hebben geprobeerd om met de patienten op de burn unit te praten met het Hindi dat we wisten. Ze waarderen het echt heel erg als je even de tijd voor ze neemt en een praatje aanknoopt. Het was wel schokkend om al die brandwonden te zien. Ze smeren er hier een of ander zalfje op en laten het verder gewoon open. Ze spannen er wel een niet al te schoon uitziend deken overheen d.m.v. een dekenboog, maar je ruikt gewoon de infectie. Toch vertelden ze ons dat het meestal na 50 dagen genezen is, maar dat vraag ik me echt sterk af als ik dit zo zie. Maar goed, gelukkig bidden ze hier ook voor de patienten.
Dat is trouwens wel heel gaaf om te merken, de dokters die ik tot nu toe heb gesproken vertellen ook dat ze voor de patienten bidden en dat ze echt wonderen hebben zien gebeuren. Dat patienten overleefden waarvan ze echt niet hadden verwacht dat ze zouden overleven.
In het guesthouse wordt het ondertussen steeds gezelliger, we zitten nu met zijn tienen aan de tafel! Gisteren is er een Duitse arts bijgekomen, vrouw van 30. Er zijn nu 3 Duitse artsen,een Hongaarse arts (radiologie); daarnaast een lerares uit Schotland, een vrouw uit Engeland die werkt met Healthcare project. En dan nog een verpleegkundige van ICU, die hier blijft voor 11 maanden. Op zondag komt er een jongen uit Zwitserland, hij geeft hier les op Duncan Academy en blijft hier een jaar.
Vandaag hebben we met zuster Manjula gepraat en cor gaat nu naar de medical ward en ik naar de pedriatic Op 19 nov mogen we een dagje mee naar een community health program! We hebben er heel erg veel zin in!
We hebben ook de christian counseling store ontdekt (dankzij mijn computer die vandaag gecrashed is:-s) waar we wat nieuwe testamentjes mee hebben genomen om uit te delen bij onze volgende zingactie!!! Geweldig!
Lieve meelezers, bedankt voor al jullie reacties. Het is echt helemaal gewelig om ze te lezen!!!We proberen snel weer wat te schrijven. een hele dikke knuffel aan jullie allemaal!