en alweer een berichtje van ons!!!

Hoi allemaal,
Hier weer een berichtje van ons van de afgelopen week! Deze week heeft Cor in de medical ward gewerkt en ik in de pedriatic ward.
Corriene:
Van de week heb ik fijn gewerkt op mijn afdeling, de medical ward! Begin er steeds meer in te komen. Alleen medicatie delen is nog steeds erg lastig. Vaak kan ik de medicatie niet goed vinden, of wanneer het precies gegeven moet worden. Iedere patiënt moet hier zijn eigen medicijnen eerst kopen, dit kunnen ze bij het loket op het ziekenhuis terrein halen (sommige halen het in de goedkopere ‘apotheken' buiten de gate), dit laten ze dan weer checken bij ons. Maar dat krijgen ze allemaal in een kleine tasje (vuilniszaktasje) mee. Wat een puinhoop en rommel is dat zeg:S Alles ligt door elkaar, ook spuiten moeten ze kopen en verband etc. Zelfs hun brood stoppen ze tussen de medicijnen. Sta soms echt met mijn handen in het haar om de juiste medicatie te vinden en door alle rommel heen te kijken. Al deze tasjes hebben ze overal neer gemikt, sommige hebben er wel 3 van. Dat ga ik echt weer waarderen, dat je in Nederland gewoon een kast heb waar alle medicatie in staat en bovendien ook nog eens op alfabetische volgorde notabene:)!!! Vaak gebruiken ze ook een andere naam van hier, dusja zoek ik tevergeefs. En doe nog een poging naar mijn collega’s toe. Das wel één van de meest lastige manier van werken hier..
Van de week gezien hoe ze bloedgas afnamen. Dat gaat niet zo voorzichtig. Vroegen ook of ik het wilde doen;). Ah maar dat prikken ging niet echt vanzelf. Naar veel geprik en gepor rondom de arterie, had hij eindelijk wat bloed. Veel verpleegkundige hier doen het ook niet graag, omdat erg lastig is. Verder heb ik gezien hoe de arts epiduraal liquor afgenomen heeft bij een meisje met meningitis, hersenvliesontsteking. Ze is alweer aardig aan opknappen, vorige week lag ze er ook al, toen kon ze echt nog geen enkele beweging met haar hoofd maken. Bijzonder hoe hard ze opknapt.
Van de week hier groot festival in Bihar. Soort van Thanksgiving. Echt een super goede reden hier, om bijna alles mensen met ontslag te doen of met ontslag te gaan. Wist niet wat ik zag, echt nog behoorlijk zieke patiënten wilde met ontslag, nouja kan beter zeggen die familieleden wilde het graag. Aan het einde van de dag bleven er nog maar 12 patiënten van de 37 die er vandaag waren over. Heb aan de lopende band infusen verwijdert en canules eruit gehaald. Was bijna ruzie wie er als eerste mocht, ongelooflijk..
Ik heb het echt naar mijn zin op de afdeling. Hier kan ik ook zeker nog wat leren! Ik heb dan ook hele leuk collega’s, zijn me bereidt manier van werken hier uit te leggen. Wel moet je zelf van alles vragen, vanuit zichzelf komen ze niet met dingen, maar dat is geen probleem. Ben er trouwens ook achter gekomen dat veel van mijn collega’s opgegroeid zijn in weeshuis, velen gefinancierd vanuit Nederland/Amerika. Heel bijzonder om te horen.
Wat ik trouwens ook bijzonder vind om te zien hoeveel een arranged huwelijk hebben. Vandaag ook meisje van 16 op de afdeling, meningitis, haar man die voor haar zorgde, echt nog hele jonge jongen, heel apart op te zien. Dacht dat het haar broertje was. Zo ook veel van mijn collega’s, één collega was al op haar 15e getrouwd.
De afgelopen dagen hebben we heel veel gezongen en muziek gemaakt op de Medical Ward. Echt zo mooi. Aan het eind hebben we bijbels uitgedeeld aan de patiënten. Familieleden van de patiënten hingen zelfs door de ramen, ze waren ook echt geïnteresseerd en de volgende dag zag ik ze nog steeds in hun bijbeltje lezen, wauw super mooi! En vroegen ook of we die avond weer kwamen, super dat ze het zo waarderenJ.. Echt geweldig om te zien, dat zoveel mensen ook echt geïnteresseerd zijn in God!
Anneleen:
maandag begonnen we de dag anders dan de vorige week. Deze keer deden we de dagopening met de patienten samen. We hebben voor ze gezongen in het Hindi, en daarna deelde de hoofdzuster 'sister jee' een verhaal uit de bijbel met de (ouders van de)patienten. Het was heel erg gaaf om te zien dat ze heel aandachtig aan het luisteren waren. Maar als we op de ward spelen merken we dat ook. Mensen zijn hier echt heel erg open om meer over God te horen.
Daarna gingen we lekker aan het werk. Deze keer begon ik wat meer door te krijgen hoe de medicatie in elkaar zat en wat ik moest geven aan welke patient. Ik werk alleen wel vaak met een collega samen die heel erg kortaf is tegen patienten en heel vaak tegen ze schreeuwt. De eerste dag heb ik daar niets van gezegd, omdat ik niet de indruk wil geven dat ik ' de westerling ben die het allemaal wel weet en wel eens even komt vertellen wat ze hier moeten doen'' maar op de derde dag vond ik dat ik er wel wat van kon zeggen. Dus ik heb tegen haar gezegd dat ik denk dat het belangrijk is dat we aan de patienten onze liefde laten zien. Maar ze zei tegen me dat ze dat niet kon doen. Een andere collega sei tegen me dat ze tegen de patienten schreeuwde omdat ze geirriteerd werd door de domme vragen die patienten aan haar stellen. Ik kan het niet echt begrijpen.Maar ik ga er nog eens proberen op door te vragen; ik wil gewoon heel graag weten wat het dan precies is.
Op mijn afdeling is ook een hospitalbaby, een jongen van drie die geestelijk gehandicapt is. Woensdag heb ik hem de hele middag op mijn schoot gehad, en dat vond hij zo heerlijk!!! Hij kwam helemaal tot rust.Ik zou hem zo mee naar huis nemen om hem de liefde te geven die hij nodig heeft.
We hebben op donderdag de christian counseling center schoongemaakt. Dit is een gebouw binnen de ziekenhuismuren waar evangelisatiemateriaal is en mensen binnen kunnen komen met vragen of voor materiaal over Jezus. We hebben met twee mensen mogen bidden en zij hebben hun hart aan God gegeven: geweldig!!!! Nadat we schoon hebben gemaakt hebben we wat muziek gemaakt, samen met een man uit de kerk. Hij speelt een soort van lange ijzeren buis met een hoefijzer wat hij er tegenaan slaat in een bepaald ritme. Je ziet echt Gods liefde door hem heen stralen. Heel bijzonder.
We hebben samen met Namarate, de indiase verpleegkundige, en met een vrouw uit het Christian counseling center schoongemaakt. Ze vonden het zo geweldig dat we aren gekomen om schoon te maken. De vrouw vertelde dat ze al zo lang schoon had willen maken, maar in haar eentje zag ze het niet zitten. En nu had God ons gestuurd. Namarate wil ik ook heel erg graag dat we langer blijven, die vind het zo fijn dat we er zijn. Er zijn maar weinig meiden van haar leeftijd hier die enthousiast zijn om over God te vertellen aan de mensen hier. Het is zo fantastisch om haar over God te horen vertellen!!! Ze is echt heel erg enthousiast. Ze komt ook uit een niet-christelijke familie en heeft zich op haar 16e laten dopen. Geweldige enthousiaste meid.
‘s avonds hebben Sandra en ik meegespeeld met de band in een devotion voor studenten die hier een week zijn. Ze hoorden ons spelen voor het Christian counseling center en vroegen ons om diezelfde avond met ze mee te spelen. Ik vond het wel spannend, zeker omdat ik nog niet zo goed gitaar speel, maar het was gaaf om te doen. Ze waren echt verbaasd om te horen dat ik nog maar een week of 6 gitaar speel.
Vandaag hebben we met de schotse groep samen meegedaan met het kinderwerk. Het is echt heel erg leuk om te zien hoe die kinderen genieten van het kleuren en het spelen van spelletjes met ons. Overal zag je blije gezichten en dat is heel erg gaaf om te zien. Wat me heel erg raakte was dat de kinderen het evangelie zo in de kern weten te raken. Een van de kinderen had de helpende handen van Jezus getekend. Heel erg mooi!!! En een ander dat de liefde van God was als een prachtige bloem.
Vanmiddag hebben we een gebedswandeling gedaan door Raxaul. Het was echt heel erg rustig omdat het festival er was, maar zelfs dan ben je nog doodmoe als je thuuiskomt. Al die indrukken en geluiden om je heen, al die chaos en viezigheid.
Er is weer een nieuwe gast bij in het guesthouse, wat het nog drukker maakt aan tafel. Naast de 17 mensen die er al waren!!!!! Maar het is wel gezellig hoor!!!