De tijd vliegt hier!

Hallo allemaal!
De tijd vliegt hier echt voorbij, alweer een paar weken voorbij. De afgelopen werkweek was voor Anneleen en mij wat korter. Hebben paar dagen op bed gelegen met buikgriep (met diarree helaas). Maandag hebben we nog gewerkt, maar 's avonds begon onze buik al behoorlijk te rommelen en we kregen erge steken. Hebben van dinsdag tot donderdag op ons bed, in de wc en in de woonkamer doorgebracht:( We hebben smerige ors en zwarte thee gedronken. Het fijne was wel, dat we allebei precies hetzelfde hadden;)Dus het was toch nog een soort van gezellig.
Afgelopen vrijdag zijn we met een community health project meegeweest.
Het was een hele bijzondere ervaring. De vrouw die dit project leidt is echt een geweldige vrouw!Heel erg enthousiast voor het werk, ze doet het ook al vele jaren! We gingen samen met nog een groep van 12 3e jaars Nursing studenten,een hele leuke groep!
Alleen al de rit met de jeep naar het dorpje was een hele ervaring. Al die chaos, ongelooflijk. Tja onderweg zie je gewoon hoe een kip geslacht wordt en al die gaten en kuilen in de weg. Het ene moment rijdt de jeep driver 100 km per uur, dan staan we weer bijna stil voor een diepe kuil of voor een overstekende kip of hond. En onderweg steeds maar bidden dat we geen borting krijgen. echt, soms rijdt die jeep echt regelrecht op een andere af en op het laatste moment wijkt ie dan uit!
Maar was echt zo interessant om te zien wat ze daar doen. Ze hebben daar een primairy health care center neer gezet tussen allemaal dorpjes in aan en hoofdweg. Patiënten komen daar medicijnen halen of voor medische controle. Zijn vooral ook veel zwangere vrouwen die daar voor controle komen.
Het eerste wat opviel, was de eorme rust daar. In Raxaul is er altijd herrie en drukte, en hier was heel veel rust. Vanaf het dak van het CHC
hadden we echt een fantastisch uitzicht over alle velden waar de gewassen werden verbouwd. Tussen de mais en mosterd zag je dan de prachtig felle kleuren van de sari's van de vrouwend die daar aan het werk waren.
Tussendoor zijn we een dorpje in geweest. Het voelt alsof je terug in de tijd gaat als je daar loopt. Als je daar echt zelf loopt is het zo anders! Toch wat me opviel is dat het daar best schoon was allemaal. Ze hebben daar ook voorlichting overgegeven, dat ze al het afval achter het huis moeten leggen en niet overal op de stoep. Trouwens zo gek, allemaal voor het huis staan vaak 2 koeien. En het speelgoed dat je daar ziet, hebben ze zelf van hout gemaakt of bamboe. In de dorpjes doen ze allemaal aan ruilhandel, heel af en toe lopen ze naar de stad toe om wat te verkopen als ze te weinig hebben, verder nooit.
De hoofdverpleegkundige van onze groep vroeg aan een vrouw hoe vaak ze haar baby had gewassen, die gaf aan dat haar baby, die nu ruim 20 dagen oud was, 2x had gewassen. Echt zo apart, daar wassen ze zich bijna niet. Alleen voor het festival hadden ze zich gewassen.
Om 3 uur gingen we eindelijk eten, nadat alle patiënten aan de beurt waren geweest. Het eten was echt heerlijk! Rijst met allerlei soorten groenten en vruchten. Wel behoorlijk pittig! Hebben op de eerste verdieping van het huis samen met z’n allen gegeten.Echt geweldig, we zaten met zijn allen op de grond, op een uitgespreid kleed. Daar bovenop legden ze dan allemaal kranten en daarop weer je bord. We moesten van iedereen allemaal wat proberen.
Die avond hebben we niets meer van het diner kunnen eten;) nouja alleen nog kokosnootijs als toetje;)!Dat kan je natuurlijk niet laten staan!

Op de terugweg zei de vrouw die de projecten leidt ineens: laten we nog ff op bezoek gaan bij een oude collega's, dan kunnen jullie zien hoe ze wonen! Echt wel gek hoor. Komen we ineens bij zo’n gezin aanzetten. Om daar ff koffie te drinken, kregen echt lekker zoet gebak bij. Heerlijk! hadden ze zelf gemaakt. Het had wel iets weg van een oliebol, maar dan met gezoet sesam erin. Eten ze hier vooral met kerst. Na 15 min. gingen we weer weg. Hoe gastvrij die mensen hier wel zijn, zo bijzonder. Leuk om dit zo mee te maken!

Op zaterdag zijn we Raxaul in geweest, maar dit keer vonden we het wel leuk om een riksja te nemen naar het centrum. Neemt die man ons naar de grens van Nepal mee!!! We dachten al: we herkennen het niet echt meer, maar het zal wel een andere weg naar het centrum zijn!!!
Er kwamen natuurlijk gelijk soldaten op ons af, woendend over het feit dat we geen paspoort bij ons hadden! Maar ja, we wilden ook heel Nepal niet in!! Later bleek dat ze dachten dat we (vanuit India) Nepal in waren gegaan en er nu weer uit kwamen zonder paspoort.Goed, uiteindelijk weer weggegaan en nu wel in het centrum van Raxaul terechtgekomen.

We (sandra en Anneleen) zijn naar de Indiase kapper geweest; wat een belevenis!! We moesten helemaal uitleggen hoe het allemaal zat met al die laagjes in ons haar, maar uiteindelijk hebben ze het heel aardig geknipt. We hebben ook nog een gezichtsbehandeling genomen (alle drie!); heerlijk!!Het voelde wel alsof ze onze hele huid er vanaf scrubten, maar gelukkig, alles zat er nog aan na de behandeling! Een hoop vuil dat er vanaf kwam; ik heb maar snel mijn ogen weer dichtgedaan! Maar we voelen ons nu wel weer helemaal schoon en diep gereinigd! ;-)


En afgelopen maandag ben ik (cor) weer gaan werken op de medical ward. Ik voelde me weer helemaal goed. Alleen bij mij (Anneleen) kwam het gisteren opnieuw terug, dus weer dagje thuis moeten doorbrengen.

Vandaag zijn we weer mee geweest met een project (Chetna), dit keer hebben we het mother en child health care project gezien. Weer echt super mooie dag en zoveel gezien. Weet niet waar ik moet beginnen met vertellen. De plekken die ze bezoeken, zijn onderverdeeld in 4 blokken, daar vallen dan weer 17 dorpjes onder. Eén dorpje hebben we vandaag bezocht. Geweldig om te zien wat ze allemaal doen.
's morgens hebben ze ons de doelen laten zien de ze hebben voor de verschillende projecten die ze doen. Het zag er allemaal heel erg goed en georganiseerd uit.

We hebben kunnen zien wat ze allemaal in de mother en child health doen. We kwamen eerst bij een klein health center, hier kwamen zwangere vrouwen naar toe voor check-ups. We hebben zelf ook even mogen voelen hoe je weet hoeveel weken een vrouw zwanger is, de hartslag van het kind kunnen horen en de positie gevoeld.
We hebben ook kunnen zien dat de kinderen hier wat les krijgen over hygiene, vaak leren ze deze informatie door middel van gedichten of liedjes. Eenvoudige dingen zoals handen wassen na toilet, persoonlijke hygiene, etc.
Er zijn hier ook vrouwengroepen waar ze door middel van microkrediet een eigen bedrijfje opzetten. Echt heel gaaf om te zien. Toen ik (an) vroeg wat voor een veranderingen deze groepen in hun leven hadden gebracht, vertelden ze dat ze veel meer op elkaar betrokken waren geraakt en elkaar veel meer hielpen. Ze vonden het heel leuk om elkaar elke week te ontmoeten en het was een fijn idee dat ze geld konden opnemen als het echt nodig was.
We hebben ook nog een kleine klas gezien van allemaal meiden die les kregen in lezen, schrijven en de basis van rekenen. Ze werden door een meisje lesgegeven die zelf ook nog naar school ging.Chetna betaalde haar hiervoor en van dat geld kon ze dan zelf weer naar school.
We hebben ook nog door de dropjes gelopen en ze hebben hier in de afgelopen tijd 50 toiletten gebouwd en ook verschillende waterpompen geplaatst. Trots dat de bevolking daar op was. Een oude vrouw kwam naar ons toe en we moesten echt even haar wc zien, geweldig!
We hebben ook alle village health workers ontmoet. Er werken er in elk dorp twee, een man en een vrouw. Deze worden dan ook weer regelmatig onderwezen door Chetna.
Ik ben echt onder de indruk van de volledigheid van dit project, ze hebben echt overal aan gedacht. Ze onderwijzen niet alleen de vrouwen, maar ook tieners, kinderen, boeren..enz. Het is echt onzettend goed werk wat ze doen!


Tot nu toe heb ik (Corriene) het zeker naar mijn zin op de afdeling, alleen taalbariere is iets dat ik echt soms lastig vind, kon ik soms maar meer communiceren met de patienten! Echt erg, van de week heb ik samen met mijn collega een vrouw, opgenomen met onbekende vergiftiging, gewassen die buiten bewustzijn was, lag aan de beademing, hele lage pols die bijna niet te voelen was en erg snelle ademhaling. Rondom haar krioelde het van allemaal kleine mieren. Zo erg om te zien. Heb ook nog geen familie bij haar gezien, terwijl het gemiddeld aantal bezoekers voor de patiënten hier niet zo gering is... Hebben alle mieren verwijderd en haar ‘echt’ gewassen. Dat doen ze hier niet zo snel! Vond echt naar om te zien!

Ik (Anneleen) heb niet meer gewerkt op de ward sinds de laatste update, maar ik ga morgen weer lekker aan de bak en dan horen jullie het allemaal weer!

In het guesthouse is het inmiddels heel erg stil geworden; er zijn de laatste tijd aardig wat mensen vertrokken dus de eettafel is aardig klein geworden... maar tis wel lekker knus :-p Het begint hier ook aardig af te koelen, we kunnen onze vesten nu uit de kast halen! En we kruipen 's nachts lekker onder onze dekens. Het is nog niet zo koud als in NL, maar het begint er wel aardig op te lijken!

heel veel liefs en groetjes en bedankt voor alle leuke en lieve reacties!!!